Three Is a Lucky Number:Margery Allingham
At five o’clock on a September afternoon Ronald Torbay was making preparations for his third murder. He was being very careful. He realized that murdering people becomes more dangerous if you do it often.
He was in the bathroom of the house that he had recently rented. For a moment he paused to look in the mirror. The face that looked back at him was thin, middle-aged and pale. Dark hair, a high forehead and well-shaped blue eyes. Only the mouth was unusual – narrow and quite straight. Even Ronald Torbay did not like his own mouth.
A sound in the kitchen below worried him. Was Edyth coming up to have her bath before he had prepared it for her? No, it was all right: she was going out of the back door. From the window he saw her disappearing round the side of the house into the small square garden. It was exactly like all the other gardens in the long street. He didn’t like her to be alone there. She was a shy person, but now new people had moved into the house next door, and there was a danger of some silly woman making friends with her. He didn’t want that just now.
♦
Each of his three marriages had followed the same pattern. Using a false name, he had gone on holiday to a place where no one knew him. There he had found a middle-aged, unattractive woman, with some money of her own and no family. He had talked her into marrying him, and she had then agreed to make a will which left him all her money. Both his other wives had been shy too. He was very careful to choose the right type of woman: someone who would not make friends quickly in a new place.
Երեքը հաջողակ թիվ է։Մարգրի Էլինգհամ
Սեպտեմբերյան մի երեկո, ժամը 5-ին Ռոնալդ Թորբեյը պատրաստվում էր իր երրորդ սպանությանը։ Նա շատ զգույշ էր։ Նա հասկացել էր, որ մարդկանց սպանելը դառնում է ավելի վտանգավոր, եթե դա հաճախ ես անում։
Նա, վերջերս վարձած տան լոգասենյակում էր։ Նա մի պահ կանգ առավ հայելու մեջ նայելու համար։ Դեմքը, որը նայում էր իրեն, նիհար էր, միջին տարիքի և գունատ։ Մուգ մազեր, լայն ճակատ և սիրուն ընդգծված կապույտ աչքեր։Միայն շուրթերն էին ոչ սովորական՝ նեղ և միանգամայն ուղիղ։ Էվեն Ռոնալդ Թորբեյը չէր սիրում իր բերանը։
Ներքևի խոհանոցի ձայնը անհանգստացրեց նրան։ Էդիթն էր եկե՞լ լոգանք ընդունելու, նախքան նա կպատրաստեր լոգարանը նրա: Ոչ, ամեն ինչ լավ էր, նա դուրս էր գալիս ետևի դռնից։ Պատուհանից նա տեսավ, թե ինչպես է նա անհետանում տան կողքի փոքրիկ, քառակուսի այգում։ Այդ այգին միանգամայն նման էր փողոցի մյուս այգիներին։ Իրեն դուր չեկավ, որ Էդիթը այնտեղ մենակ էր։ Նա վախկոտ էր, բայց նրա հարևանությամբ նոր մարդիկ էին տեղափոխվել բնակության, և վտանգավոր էր, որ ինչ-որ մի հիմար կին ընկերան նրա հետ։ Դա նրան հիմա պետք չէր։
♦
Այս երեք ամուսնություններից յուրաքանչյուրը հետևել էր նույն օրինակին։ Օգտագործելով կեղծ անուն, գնացել էր արձակուրդ այնպիսի մի տեղ, որտեղ իրեն ոչ ոք չէր ճանաչում։ Այնտեղ նա գտավ միջին տարիքի, ոչ գրավիչ մի կնոջ, իր անձնական փողով և առանց ընտանիքի։ Նա խոսել էր նրա հետ ամուսնության մասին, և կինը հետո համաձայնել էր գրել կտակ, ըստ որի նրա ամբողջ գումարը մնալու էր իրեն։ Նրա երկու կանայք էլ ամաչկոտ էին։ Նա շատ զգույշ էր կանանց ընտրության հարցում, կանանց մի տեսակ, ովքեր դժվարությամբ էին ընկերներ ձեռք բերում նոր վայրում։
Մոնիկա Բաբայան 